W swojej książce Ewa Kuryłowicz, podejmuje istotny temat relacji między teorią a praktyką projektowania i postrzeganiem człowieka przez architektów. Dzieli się swoim wieloletnim doświadczeniem architektki – naukowczyni i architektki – praktyczki. Wykazuje, jak ważne są znajomość i zastosowanie teorii architektury dla pracy architektów i architektek, a także obecność tego tematu w debatach – publicznej i środowiskowej.