Urbanistyczna koncepcja długich ogrodów pochodzi jeszcze z czasów Średniowiecza, ale przez wieki uległa znacznej destrukcji. Kilka lat temu pewien młody architekt, Maciej Kaufman, postanowił tchnąć w nią nowe życie i przywrócić tym samym ostatniemu Długiemu Ogrodowi jego pierwotne znaczenie.

Pierwsze długie ogrody w Gdańsku powstały jeszcze w XIV wieku na terenach wzdłuż drogi na Żuławy. Pomysł polegał na wydzieleniu kilkuset długich (do 250 m) i wąskich (6 m) działek, które skoncentrowane wokół głównego traktu zaczęły tworzyć zwarte pierzeje. Na skutek zmian w organizacji urbanistycznej miasta stopniowo liczba parceli ulegała jednak zmniejszeniu, ale mimo to aż do roku 1945 dzielnica zachowała swój pierwotny średniowieczny charakter. Jak wynika z obserwacji i analizy Kaufmana, który tematem swojej pracy naukowej na gdańskiej Politechnice uczynił właśnie Ostatni Długi Ogród w Gdańsku, po powojennej odbudowie miasta i na skutek nowej parcelacji do naszych czasów zachował się tylko jeden przykład takiej dzielnicy, jeszcze z fragmentami przedwojennej oficyny.


Czytaj dalej  >>