Muzeum Narodowe w Krakowie w dwunastu specjalistycznych pracowniach prowadzi planową i systematyczną konserwację różnego rodzaju muzealiów. Wśród nich szczególne miejsce zajmują obrazy wielkoformatowe, m.in. Jana Matejki, Henryka Siemiradzkiego, Józef Chełmońskiego, Wojciecha Stattlera (każdy od kilku do kilkudziesięciu metrów kwadratowych powierzchni), których ochrona i konserwacja, ze względu na ogromne rozmiary, stanowi równie ogromne wyzwanie.

Podstawowym problemem konserwatorskim jest brak możliwości przemieszczania tak wielkich dzieł bez ryzyka zniszczeń. Monumentalne obrazy w zasadzie od momentu powstania narażone były na uszkodzenia. Już ich wyniesienie z pracowni malarza wymagało zdjęcia płótna z krosien, zrolowania na wałek, a następnie rozwinięcia i ponownego nabicia. W wypadku zmiany miejsca ekspozycji zabieg ten musiał – i nadal musi – być każdorazowo powtarzany.

Czytaj dalej >>