DEFINIOWANIE PRZESTRZENI ARCHITEKTONICZNEJ

DEFINIOWANIE PRZESTRZENI ARCHITEKTONICZNEJ - DETAL ARCHITEKTONICZNY DZIŚ
 
Zapraszamy do udziału w XII edycji Międzynarodowej Konferencji Naukowej Instytutu Projektowania Architektonicznego Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej z cyklu: DEFINIOWANIE PRZESTRZENI ARCHITEKTONICZNEJ, pod tytułem: DETAL ARCHITEKTONICZNY DZIŚ.

Konferencja odbędzie się w dniach 23 listopada (piątek) i 24 listopada (sobota) 2012 roku, w Krakowie, w kampusie Politechniki Krakowskiej przy ul. Warszawskiej 24.

Pomysł zorganizowania Międzynarodowej Konferencji Instytutu Projektowania Architektonicznego zrodził się z chęci stworzenia forum, które prowokowałoby rozmowy o architekturze. Pierwsze spotkanie w roku 2001 zainicjowano tematem Definiowanie przestrzeni architektonicznej, który wywołał wielowątkową dyskusję. To hasło przyjęto jako nazwę cyklu corocznych konferencji IPA, a zakres dyskusji kolejnych spotkań wskazywały tematy: Projektowanie architektury a teoria – 2002 r., Granice architektury – 2003 r., Architektura jako sztuka – 2004 r., Co to jest architektura? – 2005 r., Architektoniczne tworzywo – 2006 r., Co z tym pięknem architektury współczesnej? – 2007 r., Dzieło architektoniczne w przestrzeni współczesnego miasta – 2008 r., Teoria Witruwiusza we współczesnym kontekście – 2009 r., Architektura dziś – 2010 r., a w 2011 r. – Trwanie i przemijanie architektury.

XII edycja Konferencji w 2012 r. dotyczy tematu:

DETAL ARCHITEKTONICZNY DZIŚ

1. Detal architektoniczy jest częścią architektury mimo, że nie istnieje jako jej element w definicji tej sztuki. Należy więc sądzić, że zawsze jest i zawsze był nierozłączną częścią całości. Mimo to detal architektoniczny dostrzegany jest jako coś niezależnego, mówimy o detalach architektonicznych, są książki o detalach – detal architektoniczny jest zagadnieniem architektonicznym.

2. Tytuł Detal architektoniczny dziś niesie sugestię, że w przeszłości był czymś innym. Porównując obiekt barokowy i architekturę współczesną wydaje się, że można dostrzec tę różnicę.

3. Tu dotykamy zagadnienia struktury i ozdoby. Także struktury i detalu architektonicznego: rzeczy architektonicznych rozłącznych jeśli wnikliwie analizować formę, i równocześnie nierozdzielnych patrząc na rzecz z oddali. Potwierdza to ogląd zarówno detalu narożnika Neue Nationalgalerie Miesa van der Rohe jak i elewacji kościoła S. Francesco della Vigna zaprojektowanej przez Andrea Palladio, zdobiącej strukturę
budynku autorstwa Jacopo Sansovino!

4. Od chwili, kiedy ornament uznano za zbrodnię zagadnienie detalu architektonicznego nabrało innego sensu.

5. Od tego czasu przemijały style, kierunki i prądy architektoniczne – ortodoksyjnie lub z wyrozumiałością odnoszące się do problemu całości i części dzieła architektonicznego, czyli także do zagadnienia detalu architektonicznego.

6. Percepcja i rozumienie detalu architektonicznego jest także związana z wielkością obiektu, ze skalą budowli, z odległością widza od rzeczy...

7. Dziś wszystko, co nie jest zabronione jest dozwolone, także w architekturze. A przecież nic nie jest zabronione. Detal architektoniczny, ozdoba, ornament – może istnieć nawet wtedy gdy pozostaje nie zauważalny; w innym przypadku to on przykuwa uwagę nie zasłaniając obrazu całości struktury.

Do udziału w Konferencji zapraszają:

prof. dr hab. inż. arch. Maria Misiągiewicz
Kurator Naukowy Konferencji

prof. dr hab. inż. arch. Dariusz Kozłowski
Przewodniczący Rady Naukowej


Źródło: Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej