Le Corbusier wszechobecny i nieobecny

„Do Le Corbusiera (1887-1965) przylgnął epitet „papież modernizmu” – wypowiadany i z podziwem, i z przekąsem. Uchodzi on za najbardziej wpływowego architekta XX wieku, a  może i wszechczasów. Wiemy, że wielki był, ale już nie do końca wiemy dlaczego. Nic dziwnego – ostatnia wystawa o Le Corbusierze objechała kilka polskich miast w 1966 roku, a ostatnia krytyczna monografia ukazała się w 1982. Jego najważniejszą książkę: W stronę architektury, z której pochodzą tak słynne idee, jak „dom – maszyna do mieszkania” wydano dopiero w 2012 roku, staraniem Centrum Architektury.

Tymczasem idee Le Corbusiera to nie tylko lekcja do odrobienia, ale i klucz do zrozumienia polskiej architektury XX wieku i obecnej kondycji polskich miast. Choć Le Corbusier nigdy Polski nie odwiedził i nigdy nic tu nie zaprojektował, miał przemożny wpływ na to, co o architekturze pisano i myślano, co  budowano i jak planowano miasta. Zastępy apostołów, uczniów, współpracowników, mniej lub bardziej zręcznych naśladowców nadały naszym miastom niezatarte corbusierowskie piętno, zwłaszcza po II wojnie światowej, gdy zrujnowane miasta odbudowywano, korygowano lub budowano całkowicie od nowa według jego teorii. Można nawet powiedzieć, że nowoczesna, powojenna Polska to nieślubne dziecko Le Corbusiera, efekt recepcji jego idei lub przetworzenia lansowanych przez niego form.” 

Tak zapowiada swój wykład w toruńskiej „Wozowni” Grzegorz Piątek z Centrum Architektury (www.centrumarchitektury.org), który opowie o tym, dlaczego do Le Corbusiera warto wracać, choć nieomylny wcale nie był.

Grzegorz Piątek (1980), absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (2006), krytyk architektury, kurator wystaw i projektów artystycznych. W latach 2005-2011 członek redakcji miesięcznika „Architektura-murator”. Autor wielu artykułów o architekturze, designie i mieście oraz tekstów w  książkach i katalogach, m.in. Notes from Warsaw (Warszawa 2007), Wallpaper City Guide. Warsaw (Londyn 2008), Architektura Polska/Polen Architektur (Wiedeń 2008). Kurator wystaw, m.in. „Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings” na XI Biennale Architektury w Wenecji (z Jarosławem Trybusiem, 2008) nagrodzona Złotym Lwem za najlepszą ekspozycję narodową; „Open: Poland. Architekture and Identity” w Royal Institute of British Architects, Londyn (z Robem Wilsonem, 2009). Laureat Dorocznej Nagrody Ministra Spraw Zagranicznych za promocję Polski na świecie (2009). Autor aplikacji Warszawy w konkursie o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Obecnie działa w fundacji Centrum Architektury.