Muzeum Powstania Warszawskiego - projekt pracowni Mirosława Nizio

Opracowana przez Mirosława Nizio i jego zespół koncepcja przebudowy Muzeum Powstania Warszawskiego zakłada stworzenie w obrębie obiektu nowych funkcjonalnych przestrzeni, na które zapotrzebowanie pojawiło się w toku działalności placówki. Projekt przewiduje zarówno stworzenie nowej obszernej i wygodnej strefy wejściowej Muzeum, która stałaby się jego wizytówką, jak również nowego zagospodarowania terenu, związanego ze zmianami organizacji ruchu zwiedzających oraz dodatkowej strefy magazynowej.

Nowy projekt ma pokazać relację między przeszłością i współczesnością. Obszar będzie podzielony na dwie części. Pierwsza z nich, merytoryczna, będzie związana z wystawą stałą i dotychczasowym budynkiem. Druga – zlokalizowana od strony ulicy Towarowej – stanie się symbolem  współczesności. Strefa otwarta na miasto będzie się składała z Pawilonu Wejściowego i strefy wejściowej. Od strony głównej arterii komunikacyjnej zostanie zlokalizowane wejście główne na teren Muzeum co pozwoli w projektowanym budynku wyodrębnić rozległą przestrzeń sprzyjającą edukacji, rekreacji, a także refleksji nad treściami związanymi z Powstaniem Warszawskim. Strefa będzie pełnić rolę służebną wobec merytorycznej głównej wystawy stałej. Stanie się też swoistą meta-przestrzenią Muzeum, służącą dialogowi, dyskusji i refleksji.

Głównym elementem nowej strefy wejściowej jest pawilon zlokalizowany od strony ulicy Towarowej. Jego forma i lekkość nawiązuje do działającego w tym miejscu dotychczas Pawilonu na Lato (Pokój na lato). Istniejący na terenie Muzeum Mur Pamięci pozostanie niezmieniony od strony zachodniej, gdzie umieszczone są pamiątkowe inskrypcje. Od strony wschodniej wzdłuż niego powstanie nowy mur o tej samej wysokości i długości. 

We wnętrzu budynku zaakcentowane będą trzy trzony funkcjonalne. Pierwszym będzie strefa „welcome centre”, zawierająca m.in.: punkt informacyjny, sklepik muzealny, bramki kontroli bezpieczeństwa, kasy, a dalej szerokie schody i windy, wiodące w dół do podziemnego łącznika prowadzącego na wystawę w głównym budynku muzealnym oraz do strefy wielofunkcyjnej z małą kawiarnią. Drugi filar mieści pomieszczenia służące edukacji, a trzeci restaurację. Wnętrze Pawilonu będzie jasne i otwarte. To wrażenie zbudują m.in. wielkie ściany szklanych okien oraz bujna, żywa roślinność. Wewnątrz ramy okienne są licowane jasnym drewnem. Od zewnątrz są zaś wykończone czarną stalą, co stanowi uzewnętrznienie powagi i dramaturgii Powstania.

Dach projektowanego Pawilonu Wejściowego niczym pochylnia podnosi się w kierunku północnym. Zgodnie z założeniem architektów będzie on stanowić m.in. taras widokowy do oglądania zabytkowych budynków byłej elektrowni tramwajowej i panoramy miasta. W miejscu gdzie dach Pawilonu będzie się stykał z ziemią, znajdzie się niewielki plac. 

Istniejąca bryła budynku Muzeum, wieża muzealna wraz z nowo zaprojektowanym Pawilonem Wejściowym, rozciągniętym wzdłuż ulicy Towarowej, tworzą w warstwie architektoniczno-plastycznej swoistą rzeźbę przestrzenną.

W 2003 roku pracownia Mirosława Nizio wygrała konkurs na projekt ekspozycji stałej w powstającym wówczas Muzeum Powstania Warszawskiego. Zwycięski projekt powstał we współpracy z Jarosławem Kłaputem oraz Dariuszem Kunowskim. Nizio Design International  odpowiadało za współtworzenie projektu wystawy stałej oraz za jej realizację. Była to pierwsza tego rodzaju multimedialna i interaktywna wystawa narracyjna w Polsce, która zrewolucjonizowała myślenie o projektowaniu muzealnych ekspozycji i do dziś jedną z najchętniej i najliczniej odwiedzanych wystaw w stolicy.