II miejsce w konkursie na rewitalizację i adaptację Wielkiego Pieca

Budynek w formie szlaku obiegającego elementy Wielkiego Pieca odkrywający przed zwiedzającymi jego tożsamość i historię. Droga edukacyjna zamknięta metaforycznym spustem surówki z widokiem na ślad zburzonej hali lejniczej.

Projekt

• Grupa 5 Architekci Sp. z o.o.
  ul. Wejnerta 16A
  02-619 Warszawa

Drugą nagrodę przyznano za efektowną i spójną wizję kształtowania przestrzeni urbanistycznej założenia i jego formy architektonicznej oraz precyzyjny program ekspozycji zarówno w warstwie programowej, jak i przestrzennej. Wątpliwości budzi możliwość realizacji proponowanego programu funkcjonalnego w ramach założonego budżetu inwestycji oraz realność ukształtowanej funkcji podziemnej bez rozeznania rzeczywistego kształtu istniejących fundamentów.

Wszystkie nagrodzone prace można zobaczyć: Wyniki konkursu >>












Maszyneria fabrycznego kolosa otoczonego liniami obiegających go we wszystkich kierunkach rur, przewodów, pomostów i schodów. Zastygły wygasły gigant wpisany w sylwetkę miasta: minimalizacja ingerencji kubaturowych, zamknięty, całoroczny szlak zwiedzania oraz maksymalne zachowanie oryginału to nasze podstawowe założenie ideowe.
Projekt podzielić można na cztery przenikające się w formie i funkcji główne elementy składowe. Podziemna część muzealna wraz z funkcjami towarzyszącymi, szlak edukacyjny w formie całorocznego zamkniętego obiegu, flankujący ulicę Piotra Niedurnego budynek-pierzeja o funkcjach uzupełniających i komercyjnych oraz teren pomiędzy tymi obiektami.

Większość kubatury muzeum oraz funkcji towarzyszących lokujemy pod ziemią w miejscu reliktu istniejącej estakady kolejowej zasilającej piec w surowce. To tu znajduje się początek i koniec szlaku edukacyjnego, główny hol z recepcją, sala wielofunkcyjna wraz z funkcjami zapleczowymi jak szatnie, sanitariaty czy kawiarnia i muzealny sklepik. W odciętej fosą, zachodniej, przeszklonej części podziemnej znajduje się część biurowo-administracyjna muzeum. Schodząc w zapadającą się szczelinę, szerokimi schodami z placu przed Wielkim Piecem zagłębiamy się w surowej przestrzeni holu muzeum. Na wstępie ukazuje nam się studnia rozświetlona naturalnym światłem, komora załadunkowa skipu, którą odkopujemy i konserwujemy jako oryginalny relikt procesu produkcji. Jednocześnie hol doświetlony jest świetlikiem nad recepcją będący oknem widokowym na istniejące założenie przemysłowe. To tu zaczyna się i kończy się zwiedzanie obiektu i tu można poczekać i odpocząć.

Szlak zwiedzania prowadzi nas w chronologiczny sposób z podziemia, przez pawilony (“wagony”) na estakadę, następnie poprzez budynek sterowni i maszynowni wiedzie na poziom gardzieli pieca i potem w dół niedoprojektowanym pionem komunikacji do podziemnej części muzeum. Cześć pierwsza to szeroki, podziemny korytarz ekspozycyjny, którym dostajemy się do prześwietlonej klatki schodowej prowadzącej nas na poziom estakady. Tu w części drugiej pawilonami nawiązującymi formą do wagonów kolejowych, przedstawiana jest dalsza części ekspozycji z jednoczesnymi otwarciami widokowymi na istniejące instalacje Wielkiego Pieca. Następnie przeszklonym pasażem dostajemy się do ekspozycji budynku sterowni/ maszynowni, gdzie dzięki nowo dodanej klatce schodowej zwiedzać możemy zarówno poziom maszynowni, sterowni jak i magazyn na poddaszu. W części tej mamy wgląd w przeszłość, jak gdyby czas się zatrzymał.





Całość ekspozycji pokazuje pomieszczenia w zachowanym ze szczegółami stanie z momentu kiedy opuścili je ostatni pracownicy. Z budynku sterowni nową przeszklona windą, zainstalowana w istniejącym i niewykorzystywanym dotychczas oryginalnym szybie windowym wjeżdżamy na poziom gardzieli pieca, gdzie przechodząc korytarzem po tarasie tego 8 poziomu pieca dostajemy się do nowo zaprojektowanego pionu komunikacyjnego, który prowadzi nas na miejsce spustu surówki. Tu z kolei z jednej strony przez wycięty otwór zaglądamy do wnętrza pieca a z drugiej z balkonu widokowego, widzimy plac z rysunkiem dawnej hali lejniczej i przywróconym układem torów. Szlak zwiedzania kończymy na poziomie -1 w głównym holu muzeum.

Więcej: Opis_koncepcji_wielkiego_pieca.pdf