KOMPOZYCJA OTWARTA
Przestrzenie wokół Sali Neoplastycznej zaczynają stopniowo wypełniać się realizacjami współczesnych twórców, odnajdujących w dziele Strzemińskiego momenty, z którymi wciąż warto się konfrontować. Rozwijającą się wokół Sali ekspozycję – Kompozycję otwartą – inaugurują 6 lipca projekty Grupy Twożywo i Jarosława Flicińskiego, które stworzone zostały specjalnie na tę okazję.
Sala Neoplastyczna to miejsce szczególne – jej przestrzeń zaaranżował pod koniec lat czterdziestych Władysław Strzemiński. Miały się w niej znaleźć dzieła europejskiej awangardy lat trzydziestych. Niestety już w 1950 roku nawiązujące do estetyki konstruktywistyczno-neoplastycznej polichromie Sali zamalowano, a eksponowane w niej prace, jako nieodpowiadające oficjalnej stylistyce socjalistycznego realizmu, złożono do magazynów. Sala została zrekonstruowana – dokonał tego według zachowanych planów uczeń Strzemińskiego, Bolesław Utkin – dopiero w 1960 roku i od tego momentu przez niemal pół wieku stanowiła centralny punkt stałej ekspozycji łódzkiego Muzeum.
Sytuacja uległa zmianie w 2008 roku, gdy zbiory z dotychczasowego miejsca zostały przeniesione do ms2 . Od tej pory Sala Neoplastyczna stała się katalizatorem i punktem odniesienia dla działań innych artystów. Działań, które w dialogu z dziełem polskiego konstruktywisty miałyby twórczo rozwijać i uwspółcześniać zawarte w nim znaczenia, a także kierować naszą uwagę na te jego aspekty, które wcześniej pozostawały ukryte.
Oprócz dwóch nowych projektów – podczas wystawy – będzie można zobaczyć prace Elżbiety Jabłońskiej, Magdaleny Fernandez, Igora Krenza, Julity Wójcik, a także Daniela Burena. Instalacja wideo Cabane éclatée avec tissu blanc et noir zaprezentowana przez Burena nie odwołuje się wprost do estetyki dzieła Strzemińskiego, wchodzi natomiast w głębszą relację z „ekonomią daru”, na której zostało ono ufundowane: tak jak Sala Neoplastyczna, jest przestrzenią „ofiarowaną” przez artystę dziełom innego artysty (pochodzącym ze zbiorów Muzeum obrazom Henryka Stażewskiego).
Wernisaż: 06.07.10
Miejsce:Łódź, Muzeum Sztuki, ms, Więckowskiego 36
www.msl.org.pl
Sala Neoplastyczna to miejsce szczególne – jej przestrzeń zaaranżował pod koniec lat czterdziestych Władysław Strzemiński. Miały się w niej znaleźć dzieła europejskiej awangardy lat trzydziestych. Niestety już w 1950 roku nawiązujące do estetyki konstruktywistyczno-neoplastycznej polichromie Sali zamalowano, a eksponowane w niej prace, jako nieodpowiadające oficjalnej stylistyce socjalistycznego realizmu, złożono do magazynów. Sala została zrekonstruowana – dokonał tego według zachowanych planów uczeń Strzemińskiego, Bolesław Utkin – dopiero w 1960 roku i od tego momentu przez niemal pół wieku stanowiła centralny punkt stałej ekspozycji łódzkiego Muzeum.
Sytuacja uległa zmianie w 2008 roku, gdy zbiory z dotychczasowego miejsca zostały przeniesione do ms2 . Od tej pory Sala Neoplastyczna stała się katalizatorem i punktem odniesienia dla działań innych artystów. Działań, które w dialogu z dziełem polskiego konstruktywisty miałyby twórczo rozwijać i uwspółcześniać zawarte w nim znaczenia, a także kierować naszą uwagę na te jego aspekty, które wcześniej pozostawały ukryte.
Oprócz dwóch nowych projektów – podczas wystawy – będzie można zobaczyć prace Elżbiety Jabłońskiej, Magdaleny Fernandez, Igora Krenza, Julity Wójcik, a także Daniela Burena. Instalacja wideo Cabane éclatée avec tissu blanc et noir zaprezentowana przez Burena nie odwołuje się wprost do estetyki dzieła Strzemińskiego, wchodzi natomiast w głębszą relację z „ekonomią daru”, na której zostało ono ufundowane: tak jak Sala Neoplastyczna, jest przestrzenią „ofiarowaną” przez artystę dziełom innego artysty (pochodzącym ze zbiorów Muzeum obrazom Henryka Stażewskiego).
Wernisaż: 06.07.10
Miejsce:Łódź, Muzeum Sztuki, ms, Więckowskiego 36
www.msl.org.pl
Data publikacji: 30.06.2010
Zaloguj się jako Użytkownik aby móc dodawać komentarze.
«
»
«
»