Forty i fortyfikacje
Głęboki sens doświadczenia przeszłości wyrażają słowa Bolesława Prusa: Człowiek dopóty nie dba o groby, dopóki nie złoży w nich cząstki siebie. Wszak czas pokona najmocniejsze fortyfikacje, nie mówiąc już o tych, które legły w gruzy w trakcie działań wojennych. Przyroda wedrze się do betonowych umocnień. Korzenie drzew rozsadzą najgrubsze mury, a mech i trawa porosną je - wpisując w świat natury. Ruiny starych zamków, podobnie jak groby na dawnych cmentarzach - jeśli nie znajdą opiekunów - z czasem przestaną świadczyć o przeszłości. A przecież są to znaki ludzkiej egzystencji. Każde nasze jednostkowe życie w jakiś sposób z tych śladów się rodzi. W tym kontekście każde artystyczne spojrzenie jest przypomnieniem przeszłości przez wskazanie nas samych - tu i teraz.
Jacek Bukowski
Na terenie Polski zachowało się wiele budowli obronnych z XIX wieku, takich jak cytadele, obiekty forteczne, przedmościa, jednak większość z nich pozostaje w stanie zniszczenia lub postępującego zaniedbania. Do czasu odzyskania niepodległości w 1918 r. służyły one celom militarnym państw zaborczych oraz były terenowymi ośrodkami ich władzy. Do najbardziej znanych stałych obronnych budowli fortyfikacyjnych na terenie wschodniej Polski należą twierdze w Zamościu, Warszawie, Modlinie, Łomży i Osowcu. Kolejnymi były nowo budowane twierdze w Dęblinie i Brześciu oraz rozbudowywane twierdze w Zamościu i Modlinie. Obronę powstałych w tym czasie twierdz uzupełniały tzw. ufortyfikowane przedmościa, w pobliżu głównych rzek Królestwa. Bogactwo i różnorodny zasób tej kategorii zachowanych zabytków sprawia, że przez wielu historyków Polska określana jest mianem "europejskiego skansenu sztuki fortfikacyjnej".
Stanisław Łagowski
FORTY I FORTYFIKACJE
malarstwo
7 marca - 23 maja 2011 roku
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
ul. Długa 52, 00-241 Warszawa
www.pma.pl/
Jacek Bukowski
Na terenie Polski zachowało się wiele budowli obronnych z XIX wieku, takich jak cytadele, obiekty forteczne, przedmościa, jednak większość z nich pozostaje w stanie zniszczenia lub postępującego zaniedbania. Do czasu odzyskania niepodległości w 1918 r. służyły one celom militarnym państw zaborczych oraz były terenowymi ośrodkami ich władzy. Do najbardziej znanych stałych obronnych budowli fortyfikacyjnych na terenie wschodniej Polski należą twierdze w Zamościu, Warszawie, Modlinie, Łomży i Osowcu. Kolejnymi były nowo budowane twierdze w Dęblinie i Brześciu oraz rozbudowywane twierdze w Zamościu i Modlinie. Obronę powstałych w tym czasie twierdz uzupełniały tzw. ufortyfikowane przedmościa, w pobliżu głównych rzek Królestwa. Bogactwo i różnorodny zasób tej kategorii zachowanych zabytków sprawia, że przez wielu historyków Polska określana jest mianem "europejskiego skansenu sztuki fortfikacyjnej".
Stanisław Łagowski
FORTY I FORTYFIKACJE
malarstwo
7 marca - 23 maja 2011 roku
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
ul. Długa 52, 00-241 Warszawa
www.pma.pl/
Data publikacji: 17.03.2011
Zaloguj się jako Użytkownik aby móc dodawać komentarze.
«
»
«
»