Jacek Kasprzycki "HISTORIE ALTERNATYWNE"

Cykle grafik cyfrowych i filmów „Lekcja Historii”, „Alternatywna Rzeczywistość” i „Potęga Malarstwa” składają się na projekt pod nazwą „Historie alternatywne”. Autor ukazuje tu świat, jaki mógłby być. Co by się stało, gdyby historia potoczyła się nieco inaczej? To „nieco”, ma kolosalne znaczenie, gdyż od lat jesteśmy karmieni wizjami deterministycznymi. Czy tak jak jest, zawsze musi być i być musiało? Gdyby nie było tak wielkiej erupcji Wezuwiusza może Pompeje byłyby metropolią, a nie Neapol? Gdyby Warszawa nie była zrównana z ziemią i nie było Pałacu Kultury? Gdyby Le Corbusierowi udało się przeforsować swą ideę przebudowy Paryża? Gdyby nie odkryto w roku 1948 złota w San Francisco? A może Wenecja przetrwa globalne ocieplenie? Oto pytania nurtujące autora i odpowiedzi w postaci konkretnych obrazów.


A z innej beczki. Gdyby funkcja sztuki była inna – i Myszka Miki Andy Warhola mogła pojawić się na egipskich piramidach, a malarstwo Olgi Boznańskiej i Witolda Wojtkiewicza było tak znane jak Picassa czy Dalego? Ikony światowej sztuki ukazane w kontekście najmniej oczekiwanych pejzaży to następny temat nurtujący artystę. Wyobraźnia to instrument zmiany świata i naszych przyzwyczajeń. Wszak nie musimy aż tak przejmować się kulturowymi i historycznymi mitami...  

Jacek Kasprzycki, ur 1950 r. w Poznaniu. Absolwent PWSSP w Poznaniu i PWSFTViT w Łodzi. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków, Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Współtwórca i redaktor czasopism o sztuce ARTeon i artLUK. Uprawia rysunek, malarstwo i grafikę, wideoart, realizuje filmy autorskie kinematograficzne i zleceniowe o sztuce. Zajmuje się też publicystyką kulturalną. Filmy realizuje wraz z Tamarą Sorbian, reżyserem i scenarzystą filmowym, autorką scenariuszy, obrazów dokumentalnych i animacji. Jest też autorem muzyki do wielu swych realizacji i wykonawcą bluesa. Jego prace cechuje pewna doza pozornej publicystyki, pod warstwą której kryje się sceptycyzm i ironia wobec „totalitarnych” mechanizmów współcześnie nam panującej – pozornie demokratycznej kultury.