Antoni Jawornicki - architekt i urbanista

O wystawie
W 2006 roku przypadała 120 rocznica urodzin Antoniego Jawornickiego- architekta i urbanisty związanego zawodowo przede wszystkim z m.st. Warszawą. Wykształcony w Paryżu, tworzący w Warszawie od 1913 r., aż do śmierci w 1950 r. wykonał wiele projektów, z których znaczna część miała charakter urbanistyczny.


Jego twórczość znana jest jedynie w niewielkich fragmentach rozpoznanych na marginesie opracowań nt rozwoju przestrzennego Warszawy.

Wystawa jest pierwszym krokiem do poznania różnych aspektów Jego twórczości.
Została zorganizowana z inicjatywy wnuka Architekta, p. Andrzeja Kurczewskiego przez Stowarzyszenie Związek Podkowian oraz Oddział Warszawski Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP przy współudziale Archiwum Państwowego m.st. Warszawy, dzięki zaangażowaniu i współpracy wielu osób.

Na wystawę złożyły się materiały z archiwum Rodziny opracowane przez Michała Krasuckiego (praca magisterska pod kierunkiem prof. Waldemara Baraniewskiego, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego) oraz prace studialne dla służb konserwatorskich architekta Marii Sołtys.

Wystawa "Antoni Jawornicki - architekt i urbanista, 1886-1950" została otwarta 12 września 2009 r. w Centrum Kultury i Inicjatyw Obywatelskich Pałacyk-Kasyno w pierwszym dniu Festiwalu Otwarte Ogrody organizowanego i finansowanego ze środków prywatnych oraz publicznych m. Podkowa Leśna w ramach Europejskich Dni Dziedzictwa.
Rodzinną atmosferę spotkania w Podkowie Leśnej, której mieszkańcy uznają architekta Antoniego Jawornickiego za współzałożyciela swojego miasta-ogrodu, podkreśliła premiera paradokumentalnego filmu "Skarby z teczki Antoniego Jawornickiego" (Związek Podkowian, opieka artystyczna: Michał Bogusławski).

Żeby docenić twórczy wkład pokolenia dwukrotnie podejmującego trud odbudowy Polski trzeba je poznać, szczególnie, gdy skazane było na zapomnienie, ocalało dzięki rodzinnym tradycjom. Antoni Jawornicki, dzięki swym związkom z Europą może być szczególnie bliski pokoleniu, które wyrosło w ostatnim dwudziestoleciu. Podobne odniesienia powinny zatem dotyczyć jego twórczości opartej na rzetelnej, pogłębianej doświadczeniem wiedzy, pozwalającej na twórcze rozwiązywanie problemów użytkowych w skali architektonicznej i urbanistycznej oraz artystyczne rozwijanie tematów przedstawionych przez zamawiającego - prywatnego i publicznego. Poznanie, nawet dokonywane etapami, jest pierwszym krokiem do oceny tej twórczości zarówno w kategoriach historycznych jak i warsztatu zawodowego architekta.

Źródło: www.warszawa.sarp.org.pl