W trosce o pasażerów i środowisko - Dworzec Metropolitalny w Lublinie

Dworzec Metropolitalny, powstaje w zastępstwie starego dworca autobusowego z lat 70. XX wieku, naprzeciwko dworca PKP Lublin Główny, między ulicami Dworcową, Gazową i Młyńską. Dzięki temu w jednej części Lublina zostanie zintegrowany transport kolejowy, autobusowy, busowy i miejski. W ramach całego założenia, będącego jedną z największych i najważniejszych inwestycji miasta współfinansowanych ze środków europejskich, wokół obiektu powstał nowy układ drogowy, który usprawni ruch i komunikację. 

Nowoczesna architektura Dworca Metropolitalnego wchodzi w dialog z historyczną budowlą z 1877 roku projektu Witolda Lanciego. Jak stwierdzają autorzy z pracowni Tremend „wskutek tego kontrastowego odróżnienia nie konkuruje z elewacjami historycznymi budynków i zabudowy miejskiej”. Architekci wyjaśniają, iż obiekt zaprojektowany jest „w sposób świadomie odmienny stylowo od istniejącej zabudowy dworca PKP o mocno zachowanych chronionych cechach historycznych”.

Budynek Dworca Metropolitalnego ma strukturę „box-in-box”. W większej zewnętrznej bryle zamknięta jest druga, mniejsza. Znajdujący się nad nimi dach użytkowy z zielenią, na którym przewidziano skwer miejski i plac zabaw, oraz zadaszenie nad stanowiskami dla autobusów wsparte są na olbrzymich wolnostojących słupach kielichowych, które skrywają piony kanalizacji deszczowej. Ażurowe konstrukcje z rur stalowych, przywodzące na myśl splątane pnie drzew, nie tylko pełnią ważną funkcję użytkową, lecz także stanowią architektoniczny wyróżnik i zarazem ozdobę budowli. 

Dla architektów z pracowni Tremend priorytetem są rozwiązania przyjazne środowisku. Lubelski dworzec jest tego najlepszym przykładem. Struktura „pudełko w pudełku” i proekologiczne parametry szklanych elewacji zmniejszają koszty ogrzewania. Beton, stanowiący jeden z głównych budulców, jest materiałem o niskiej emisyjności. Blisko trzysta metrów kwadratowych powierzchni zajmuje zewnętrzny ogród wertykalny. Zastosowanie systemu wody szarej pozwala na wykorzystanie deszczówki do spłukiwania toalet oraz utrzymania zieleni. Walor prośrodowiskowy mają wentylacja z odzyskiem ciepła do 80 procent oraz naturalne wietrzenie garażu podziemnego, czyli otwarcia w formie atrium wspierające cyrkulację powietrza. W przestrzeniach, z których korzystać będą pasażerowie, zaprojektowano ogrzewanie i chłodzenie płaszczyznowe zasilane z kaskady pomp ciepła wykorzystujących 42 odwierty. Zadaszenie wiat przystankowych nad 43 kieszeniowymi stanowiskami autobusów stanowią przejrzyste panele szklane, w które wtopione zostały ogniwa fotowoltaiczne o podwójnej funkcji: zaciemniania dla ochrony przed słońcem oraz dostarczania energii potrzebnej do obsługi dworca. Efektywne wykorzystanie energii zapewnia sterowanie układami grzewczymi i wentylacyjnymi z funkcjami indywidualnego dostosowywania temperatur i automatyką czasową. Wyrazem mądrego gospodarowania prądem jest również ograniczenie iluminacji budynku i jego sąsiedztwa, a także wykorzystanie energooszczędnych źródeł światła. Natomiast ograniczeniu zanieczyszczenia powietrza służy zastosowanie antysmogowych płyt chodnikowych. Wszystko dla dobrostanu pasażerów i otoczenia. 

Unikatową architekturę obiektu – zaprojektowanego w duchu zrównoważonego rozwoju – doceniły polskie i zagraniczne gremia. Dworzec Metropolitalny przyniósł pracowni Tremend szereg prestiżowych laurów. Znalazł się na tzw. „krótkiej liście” nagrody World Building of The Year w kategorii Infrastruktura przyznawanej w ramach World Architecture Festival w Amsterdamie, otrzymał wyróżnienie Green Building Awards 2022 w konkursie PLGBC w kategorii Najlepszy projekt ekologiczny oraz nagrodę Real Estate Impactor 2020 przyznaną przez redakcję dziennika „Rzeczpospolita” w kategorii Innowacyjne podejście do projektowania przestrzeni.

Więcej na stronie pracowni.

Social media: Facebook, Instagram.