25. Międzynarodowe Biennale Plakatu „Plakat – remediacje” - wystawa główna

Na rozwój sztuki plakatu w ostatnich latach olbrzymi wpływ miały między innymi media elektroniczne. Za sprawą mediów społecznościowych pojawiły się nowe formy przedstawiania treści do tej pory zarezerwowanych dla plakatu. Przykładami tych form są popularne w ostatnich latach memy i gify podbijające internet. W obliczu tak żywiołowych zmian organizatorzy Biennale postanowili odejść od formuły branżowego konkursu na rzecz kuratorskiej wystawy, podejmującej temat funkcjonowania plakatu w rozszerzonej ikonosferze. Kuratorem wystawy został jeden z jurorów poprzedniej edycji Biennale, David Crowley, brytyjski specjalista od sztuki i designu wschodniej Europy, profesor londyńskiej Royal College of Art.

25. Międzynarodowe Biennale Plakatu jest próbą spojrzenia na kondycję plakatu. Nadaliśmy mu tytuł „Plakat – remediacje” ponieważ chcemy pokazać jego obieg w mediach – kinie, telewizji, prasie i internecie. Reprodukcje plakatów, które spontanicznie przygotowywali demonstranci z ukraińskiego Majdanu w 2013 r., czy ludzie protestujący przeciwko zbrodni w redakcji Charlie Hebdo w Paryżu 2015 r., obiegły cały świat. Nie dlatego, że były eksponowane na ścianach, a dlatego, że ich zdjęcia publikowane były w prasie, udostępniane w mediach społecznościowych i przekazach telewizyjnych. To jest istota remediacji – mówi David Crowley.

Wystawę „Plakat – remediacje” podzielono na pięć części, które wspólnie będą opisywać historię zmian w tej dziedzinie sztuki, jak i zauważalne fazy ewolucji gatunku.

W „Historiach remediacji” pokazane zostaną kanoniczne dzieła, które powstały z inspiracji wizerunkami obecnymi we współczesnej kulturze. W Polsce najbardziej znanym przykładem podobnej strategii twórczej jest plakat „W samo południe” Tomasza Sarneckiego, wykorzystujący fotografię Gary’ego Coopera z westernu o tym samym tytule. Ponadto zobaczymy również kolekcję spontanicznie powstałych, wykonywanych ręcznie plakatów z Kijowa w 2013 r., amerykański „I am A Man” – wykorzystywany w demonstracjach w obronie praw obywatelskich w latach 60. XX w., czy różne wersje plakatu „Wielki brat patrzy”, nawiązujące do powieści George’a Orwella „1984”.

Sekcja „Ikonoklazm plakatu” ukaże, jak plakaty niszczone są w przestrzeni publicznej, między innymi w takich krajach jak Syria, Irak czy Rosja.

„Plakatowe widowiska” to sekcja wystawy, która uwidoczni, jak plakat zdominował nasze otoczenie. Wśród głównych elementów ekspozycji znajdziemy rekonstrukcję dekoracji V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie z 1955 r. oraz przykłady spektakularnych opraw kibicowskich meczów piłki nożnej w Polsce, porównane z oprawami plastycznymi Arirang Festival w Korei Północnej.

„Świat bez reklamy” zaprezentuje próby zwalczania wielkoformatowych reklam przez artystów z całego świata, którzy niejednokrotnie wykorzystują billboardy reklamowe jako swoiście pojęte podłoże działań artystycznych. W tej sekcji pojawią się między innymi prace działającego w Berlinie Vermibusa, nowojorczyka Jordana Seilera i paryżan z grupy Brandalism.

Ostatnia część wystawy, zatytułowana „Interakcje z plakatem”, przedstawi sposoby „ożywiania” plakatu na przestrzeni jego historii, poczynając od zabaw filmowych Georgesa Mélièsa, poprzez plakaty, na których można grać jak na instrumentach muzycznych, aż do interaktywnych billboardów reagujących na emocje i gesty przechodniów. W tej sekcji odbędzie się również prezentacja 10 krótkich animacji, wyróżnionych w międzynarodowym konkursie towarzyszącym wystawie. Tematem konkursu jest zaanimowanie 10 klasycznych plakatów, wybranych spośród wszystkich dzieł nagrodzonych w poprzednich edycjach Biennale, które zostaną poddane autorskim reinterpretacjom przez grafików z całego świata.