Wystawa: Jonasz Stern - Krajobraz po Zagładzie

Grupa przedwojenna eksperymentowała z formą i manifestowała swoje lewicowe poglądy. Większość członków należała do KPP (Komunistyczna Partia Polski). Jonasz Stern był za te poglądy więziony w obozie koncentracyjnym w Berezie Kartuskiej. Po wybuchu II wojny światowej Stern uciekł z Krakowa do Lwowa. Obrazy pozostawione w pracowni zaginęły. Znany jest jedynie Akt z 1935 roku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie. Po zajęciu Lwowa przez Niemców Jonasz Stern – jako Polak pochodzenia żydowskiego – został zamknięty w getcie. 1 czerwca 1943 roku znalazł się w grupie przeznaczonej na rozstrzelanie. Udało mu się uniknąć kuli i w nocy zbiec z miejsca egzekucji. 

Dramatyczne doświadczenia wojenne odcisnęły piętno na jego myśleniu i sztuce. Ale nie było w nim cienia nienawiści czy goryczy. Stał się filozofem życia, przemijania i godności. W swoich asamblażach wyrażał to przy użyciu prostych symboli: pomiętej tkaniny, szkieletów zwierząt i ryb, piasku, kamieni, siatek i – wyjątkowo – fotografii. Dramatyzm jego obrazów jest całkowicie wolny od patosu. Stworzył świat abstrakcyjnych pejzaży pozostałych po świecie unicestwionym. Jednak te kompozycje nie są wyrazem rozpaczy za tym utraconym. Jest w nich natomiast przesłanie dla żyjących, zobowiązujące do bardziej czujnego człowieczeństwa. Jonasz Stern ukazuje w swojej sztuce krajobraz po zagładzie, którego potencjał estetyczny jest wyrazem nadziei na odrodzenie się wartości. 

Ekspozycji towarzyszy  katalog w języku polskim, niemieckim i angielskim zawierający teksty Marii Anny Potockiej, Jürgena Kaumköttera, Rolfa Jessewitscha, Adama Sandauera, Andrzeja Kostołowskiego i Jana Tarasina oraz reprodukcje prezentowanych na wystawie prac. Wystawa współorganizowana przez MOCAK i Zentrum für verfolgte Künste im Kunstmuseum Solingen.