PRZESTRZENIE MIESZKALNE

Share |

PRZESTRZENIE MIESZKALNE / LIVING ENVIROMENTS
pokaz filmów o architekturze modernistycznej
Kuratorka: Ika Sienkiewicz-Nowacka
Wybór filmów: Heidrun Holzfeind
08.07.2010, godz.18.00, Laboratorium / Sala Widowiskowa

Pokazowi towarzyszy spotkanie z udziałem:
prof. Marii Lewickiej, Grzegorza Piątka oraz Gabrieli Świtek.
Spotkanie poprowadzi Kaja Pawełek
Wybrane obrazy opowiadają o relacji pomiędzy przestrzenią i jej społecznymi implikacjami, modernistycznej architekturze i o ludziach ją zamieszkujących. Program towarzyszący wystawie Heidrun Holzfeind ZA ŻELAZNĄ BRAMĄ

PROGRAM
Ursula Mayer, Interiors, 2006; 3:11 min.
Solmaz Shahbazi, Persepolis, 2005; 17:40 min.; irański, napisy angielskie
Lotte Schreiber, Quadro, 2006; 10 min.
Heidrun Holzfeind, Corviale il serpentone, 2001; 10 min. fragment
Sabine Bitter/Helmut Weber, Living Megastructures, 2003/04; 23 min.; hiszpański, napisy angielskie 10 min. fragment

Ursula Mayer, Interiors, 2006; 3:11 min.
Relacja pomiędzy architekturą i jej społecznymi implikacjami po raz kolejny znalazła się w centrum zainteresowania Ursuli Mayer. Film ”Interiors” ukazuje dom architekta Ernö Goldfingera i jego rodziny przy Willow Road w Hampstead. Miejsce to jest reprezentatywne dla londyńskiej awangardy lat trzydziestych. Kolekcja sztuki współczesnej Goldfingera, od Maxa Ernsta do Marcela Duchampa, stanowi unikatową i pełną ekspresji scenerię filmu. Na tym, jakże ważnym historycznie tle, ma nastąpić spotkanie młodej i starej kobiety. Do spotkania jednak nie dochodzi. Kopia rzeźby sławnej brytyjskiej artystki Barbary Hepworth, jako odmienna percepcja czasu i rzeczywistości, staje się elementem zarówno dzielącym, jak i łączącym to, co tradycyjne z tym, co współczesne.

Solmaz Shahbazi, Persepolis, 2005; 17:40 min.; irański, napisy angielskie
"Persepolis" opowiada nie o mieście jako takim, ale o detalach wewnątrz mieszkań, słodkich wspomnieniach i tworzeniu osobistych i wspólnotowych narracji.

Lotte Schreiber, Quadro [w języku włoskim: kwadrat, obraz, kadr], 2006; 10 min.
Film "Quadro" opowiada o monumentalnym budynku mieszkalny powstałym w latach sześciesiątych ubiegłego stulecia we włoskim nadmorskim mieście Triest. Przypominający twierdzę budynek wzniesiony na planie kwadratu zdaje się unosić na szczycie wzgórza nad miastem. Obiekt ten jest śmiałą i ogromną betonową strukturą, która ucieleśnia idee społecznej utopii charakterystycznej dla czasu, w którym powstała. Materiał z którego jest zbudowana i jej bryła to elementy, które jednoczą filmową interpretację; rytm montażu obrazu współgra z rytmem architektury obiektu, zaś czas trwania filmu manifestuje konstrukcję przestrzeni.

Heidrun Holzfeind, Corviale il serpentone [Wąż], 2001; 34 min.(10 min. extract)
Corviale to kompleks mieszkalny na przedmieściach Rzymu o długości jednego kilometra. Projekt budynku powstał w oparciu o zasady mieszkalnictwa społecznego autorstwa Le Corbusiera. Chodziło o stworzenie swoistego ”miasta w mieście” i zintensyfikowanie społecznych relacji między lokatorami. Z powodów wewnętrznych i politycznych wiele podobnych struktur nigdy nie zostało zrealizowanych, a niektóre z nich, 20 lat po tym jak wprowadzili się do nich pierwsi mieszkańcy, wciąż było nieukończonych. Mieszkańcy dyskutują o niedoborach infrastruktury i uprzedzeniach ludzi spoza osiedla, którzy widzą w Corviale getto o wysokim wskaźniku bezrobocia, przestępczości i narkomanii. Rozmowy z mieszkańcami kontrastują z rzymskimi teledyskami hiphopowymi, podobnie jak film poruszającymi problemy społeczne.

Sabine Bitter/Helmut Weber, Living Megastructures, 2003/04; 23 min.; hiszpański, napisy angielskie(10 min. extract)
W filmie mieszkańcy Caracas pytani są o codzienne obcowanie z dwiema megastrukturami – nową konstytucją Boliwarskiej Republiki Wenezueli i rewolucyjną i nieformalną zarazem urbanistyką historycznie i politycznie ważnego osiedla ”23 de Enero”. W swoich wypowiedziach architekci, aktywiści społeczni, eksperci rządowi, artyści oraz mieszkańcy ”23 de Enero” opowiadają o owych dwóch twórczych siłach, które kształtują Caracas. Nowe relacje przestrzenne i społeczne zderzają się z pierwotnym przeznaczeniem i zastosowaniem, niszcząc strukturę opresyjnego lokalnego modernizmu i otwierając się na większe społeczne zaangażowanie.

Pokaz jest elementem Święta Warszawy