W jaskini. Przedmioty „rodzaju widzialnego” – wystawa NÓW

Wystawa prezentowana będzie od 14 do 30 maja 2021 roku w Łodzi. Miejsce: Piotrkowska 217.

Opis organizatora:

Niektóre obiekty nigdy nie zostały ukończone, nad innymi twórcy pracowali w ostatnim czasie i przerwali pracę, by pokazać je na wystawie. Wszystkie zostały zamrożone w czasie, zatrzymane na jakimś etapie procesu twórczego. Nie wiemy, jakie miały być. Ich skończona forma pozostała tylko w sferze wyobrażeń, możliwości. Dlatego prace zostały opisane w trybie przypuszczającym, który określa figurę w domyśle, może wzór, może dążenie. Co jest w domyśle? Jaki to wzór? Do czego dążenie? Na te pytania odpowiadają sami twórcy – w przestrzeni ekspozycji znajdują się odnośniki do wywiadów wideo z rzemieślnikami.

Aranżacja wystawy ma być zachętą do rozważenia tego zbioru przedmiotów oraz relacji twórców i widzów z nimi w kontekście alegorii jaskini. Załóżmy, że widzimy tu wnętrze jaskini Platona. Uproszczona, najbardziej powszechna interpretacja mitu platońskiej jaskini zakłada, że świat dzieli się na zmysłowy i pozazmysłowy. Materialność jest zmienna i przez to nietrwała. Świat niematerialny jest wieczny. My mamy dostęp tylko do świata zmysłowego (cieni), który nas otacza. Ten świat dla nas jest rzeczywisty, ale nie jest prawdziwy. Jest jedynie odbiciem prawdziwego świata (tego, który rzuca cień). Wychodząc z tego założenia, proponujemy kilka sposobów myślenia o ekspozycji.

Spróbujmy ćwiczenia, w którym myślimy, że prace rzemieślników są cieniami na ścianie jaskini, czyli rzeczywistością, jaką ją znamy, światem zmysłowym, namacalnym. Obrysy na szybie zaś są tymi rzeczami, które rzucają cień zza muru, a więc ideami. One są prawdą, do której nie mamy dostępu i nigdy nie zrealizujemy jej w zmysłowym świecie, gdzie rzeczy materialne są nietrwałe, powstają, giną i zmieniają się w czasie. Nigdy, choćbyśmy w nieskończoność doskonalili umiejętności w codziennej żmudnej pracy. Ideał jest jak oślepiające słońce, trzeba przysłonić oczy, żeby móc patrzeć. Jakie znaczenie w tym schemacie ma fakt, że prace pokazane na wystawie są nieukończone? Jaka jest w tym układzie rola twórcy?

W wystawie udział biorą: Anna Bera (The Whole Elements), Arkadiusz Szwed, Monika Dąbrowska-Picewicz, Monika Skorupska (Mosko Ceramics), Olga Milczyńska, Square Drop, Tartaruga

Kuratorka i scenografka: Anna Bera

Organizator wystawy: Łódź Design Festival

Identyfikacja wizualna: Wojciech Domagalski

Zdjęcia i wideo: Radek Zawadzki / Projekt Pracownie

Produkcja: Małgorzata Herman, Monika Dąbrowska-Picewicz, Wiktoria Podolec / NÓW. Nowe Rzemiosło; Łódź Design Festiva

Szczegóły na stronie wydarzenia.