OSSA Wrocław 2013 - podsumowanie

XVII edycja Warsztatów Architektonicznych OSSA Wrocław 2013 dobiegła końca!
Przedstawiamy Państwu prezentacyjne grup tegorocznej edycji Warsztatów Architektonicznych OSSA



GRUPA 1 (tutorzy: BASIS - Dariusz Sirojć i Krzysztof Szkółka, opiekun: Joanna Janikowska)
uczestnicy: Stanisław Butelski, Dominika Drozdowska, Karina Kałuszewska, Kaja Limisiewicz, Jakub Ławicki, Łukasz Misiak, Dominika Pindur, Małgorzata Rybacka, Wojciech Szopiński, Carmen Wiater, Dorota Zając

autorzy tekstu: dominika pindur / jakub ławicki / dominika drozdowska / łukasz misiak / wojciech szopiński / basis


Długo się zastanawialiśmy i spędziliśmy wiele długich godzin nad próbą zdefiniowania czwartego wymiaru w architekturze. W trzecim dniu warsztatów postanowiliśmy zbudować symbol trójwymiarowej przestrzeni, prosty i neutralny sześcian 2mx2mx2m (8m³) i tchnąć w niego życie, emocje i pasję  do tworzenia. Zarówno my, jak i nasz sześcian staliśmy się elementem podkreślającym i modyfikującym wymiar i jego odczuwalność w przestrzeni, w której akurat interakcja z sześcianem miała miejsce.  

Czwarty wymiar unosi się gdzieś pomiędzy nami, przepływa między palcami. Elektryzuje. Choć nie wiemy, w jaki sposób powstał, wszyscy go czują. Niedomówienie i symbolika spowodowała skierowanie myśli w zupełnie inną stronę, niż tego byśmy się spodziewali. Sześcian stał się naszym odniesieniem, lupą i rzutnikiem. Jest sitem, w które złapaliśmy wymiar.



GRUPA 2 (tutorzy: Marlena i Marek Happachowie, opiekun: Piotr Woldan)
uczestnicy: Joanna Artemiuk, Maciej Balcerowski, Rebeka Czaja, Julia Gmosińska, Joanna Karnicka, Artur Klimczak, Patryk Kusz, Karolina Majczak, Marta Napora, Dominika Rau, Aleksander Wasilewski

autorzy tekstu: Joanna Artemiuk, Rebeka Czaja, Julia Gmosińska, Patryk Kusz


Podczas warsztatów długo dyskutowaliśmy, szukając odpowiedzi na pytanie, czym jest czwarty wymiar w architekturze. Burzliwe rozmowy nie doprowadziły nas do konkretnej  idei, która byłaby bazą do wspólnego działania. Doszliśmy jednak do prostego, ale niezwykle ważnego wniosku:  tak zwany czwarty wymiar to coś bardzo osobistego, coś, czego nie mamy odwagi jednoznacznie zdefiniować.

Jako prezentację  wybraliśmy krótki film, bez scenariusza, reżysera ani osoby odpowiedzialnej za zdjęcia, w którym to czas jest jedynym elementem organizującym. Aby podkreślić, że jest to nasza wspólna wypowiedź, zdecydowaliśmy się na jeden obszar, bardzo charakterystyczny dla Wrocławia, pełen kontrastów i wątków - osiedle przy Placu Grunwaldzkim. Zapisało się ono również bardzo wyraźnie w naszych osobistych wspomnieniach z Wrocławia, gdyż to w jego sąsiedztwie przez cały tydzień toczyło się nasze życie.  



GRUPA 3 (tutorzy: Magdalena Szwajcowska, Michał Majewski, opiekun: Anna Hyrczak)
uczestnicy: Karolina Bielonko, Dominik Król, Paulina Pałka, Dominik Hołyst, Leszek Czaja, Joanna Krowiranda,  Natalia Bencar, Anna Czyż, Łukasz Kaczmarek, Edyta Stancel

autorka tekstu: Edyta Stancel


Nasz projekt przybrał formę eksperymentu. Skupiliśmy się na poszukiwaniach i próbie zdefiniowania abstrakcyjnego pojęcia czwartego wymiaru w architekturze, które (jak się potem okazało) dla każdego z nas nabrało innego znaczenia. W tajemnicy przed resztą uczestników warsztatów, wykonaliśmy serię czterech tymczasowych instalacji. Pierwszym z nich była ?chmura? powstała dzięki obniżeniu sufitu płachtą materiału i umieszczeniu nad nim piłek. Całość znajdowała się w nowym budynku wrocławskiego ASP. Zastosowany przez nas zabieg miał na celu wywołać impuls do zabawy dla osób oczekujących lub przechodzących przez korytarz. W następnej interwencji postanowiliśmy zadziałać na naszych odbiorców poprzez zmysły. Podczas wernisażu w Muzeum Architektury umieściliśmy tam prostopadłościenną bryłę imitującą siedzisko, która wibrowała. Obiekt wzbudził spore zaskoczenie i zainteresował uczestników wystawy. Podobnie jak znajdujący się kilka metrów dalej materiałowy blob, nazwany roboczo poduszką powietrzną, poruszający się dzięki sile wiatru. Na koniec, wykorzystując i ucząc się na poprzednich doświadczeniach, staraliśmy się zaaranżować rodzaj intymnej przestrzeni, która podobnie jak oglądane wcześniej silosy miała odgrodzić uczestników od panującego wokół zgiełku. Wykorzystując różnice w wysokości sufitu  stworzyliśmy w ciągu komunikacyjnym miejsce, gdzie można się zatrzymać, usiąść i wyciszyć.



GRUPA 4 (tutor: Michał Dębek, opiekun: Krzysztof Chmielowski)
uczestnicy: Katarzyna Dubicka, Natalia Gajzler, Bartosz Girek, Olga Górnik, Martyna Maciaszek, Piotr Rożnowski, Anna Sokalska, Karolina Tatar, Wojciech Wasilewski, Robert Witczak, Daria Żołud

autorka tekstu: Martyna Maciaszek


Śmietnik space - meeting place
Poszukując kolejnego wymiaru z tematu tegorocznych warsztatów, wybraliśmy się na wycieczkę po mniej reprezentacyjnych miejscach Wrocławia. Tymi najbardziej zapomnianymi okazały się być okoliczne podwórka. Spodziewaliśmy się dostrzec ich społeczny wymiar, jednak ten często sprowadzał się do... osiedlowego kosza na śmieci. To on wymuszał przypadkowe spotkania okolicznych mieszkańców i był jedynym miejscem ich interakcji. Jednocześnie w analizie społecznej, urbanistycznej i psychologicznej jest on zwykle pomijany.

Postanowiliśmy to zbadać, a zebrane wnioski przedstawiliśmy w niezobowiązującej formie krótkiej animacji. Są one jednoznaczne: kosz na śmieci po prostu jest, albo jest problemem, który łączy lub dzieli i dotyczy każdego z nas wszystkich.



Grupa 5 (tutor: Antoni Domicz, opiekun: Michał Czeszejko-Sochacki)
uczestnicy: Iza Kubicka, Oliwia Stachowska, Monika Szymaniak, Weronika Marek, Weronika Sojka, Kasia Strzelecka, Diana Zakrzewska, Hania Łopacz, Bartek Zabiega, Łukasz Ptak, Paweł Dawiec, Robert Lasota

autorka tekstu: Oliwia Stachowska


Nasze rozważania rozpoczęliśmy od definicji znanych nam wymiarów, które pomagają w klasyfikacji elementów w otaczającej nas przestrzeni - począwszy od punktów tworzących linie i mogących definiować dwuwymiarowe płaszczyzny, na bryłach budujących miasto w trzecim wymiarze kończąc. Rzeczą niemożliwą zaś wydawało się uchwycenie enigmatycznego czwartego wymiaru - nadanie mu kształtu, zapachu, przypisanie koloru lub dźwięku - czegokolwiek, z czym mógłby być kojarzony.

Postanowiliśmy więc zachęcić wszystkich do wspólnego, permanentnego budowania otaczającej nas przestrzeni w czwartym wymiarze. Symbolem budulca, odpowiednikiem trójwymiarowej cegły, miał stać się hel - pierwiastek, który rozśmiesza ludzkość prawdopodobnie od około 1895 roku. Stanowiło to również ukłon w stronę naszego miejsca pracy podczas warsztatów. Wszystkie działania miały na celu wywołanie śmiechu u odbiorców, bo to właśnie śmiech był naszym nieodłącznym towarzyszem w ciągu całego tygodnia.



GRUPA 6 (tutor: Mateusz Mastalski, opiekun: Jacek Malinowski)
uczestnicy: Bartosz Bisaga, Karolina Gawlik, Ewa Kozłowska, Alicja Opalińska, Daria Pawlaczyk, Katarzyna Raczyńska, Anna Ścioch, Łukasz Walicki, Joanna Werra, Jan Wichrowski

autorzy tekstu: Ewa Kozłowska, Bartosz Bisaga


Wymiary i miejsca - tak w dużym skrócie można by zdefiniować działania prowadzonej przez Mateusza Mastalskiego szóstej grupy tegorocznych warsztatów Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Studentów Architektury (OSSA). Ich działania dotykały wybranych czterech przestrzeni miejskich Wrocławia. Każda z nich analizowana była osobno, pod kątem tego, co można w nich zobaczyć, usłyszeć, bądź poczuć. Wśród opracowywanych miejsc znalazło się Wzgórze Polskie, Hala Targowa, Plac Nowy Targ oraz jedno z przylegających do niego wrocławskich podwórek.



GRUPA 7 (tutor: Ewa Rudnicka, opiekun: Julia Kisielewska)
uczestnicy i autorzy tekstu: Nina Bloch, Tomasz Czarnecki, Michał Malara, Cezary Marciniak, Paweł Paciorek, Teresa Piecuch, Przemysław Ryłko, Joanna Wieczorek, Katarzyna Wirkus, Monika Woźniak, Joanna Zając, Aneta Laska


Przyjęliśmy, że 4 wymiar to wrażenie, subiektywne odczucie- słuchowe, dźwiękowe. Podejmując próbę przedstawienia tej abstrakcyjnej koncepcji wiedzieliśmy, że nie możemy jej zamknąć w ramach tradycyjnej prezentacji, że musimy sięgnąć po niekonwencjonalne środki. Korzystając z sąsiedztwa Wydziału Chemii zapragnęliśmy poeksperymentować i włączyć w naszą prezentację doświadczenia chemiczne. Pamiętając, że proces jest najważniejszy a nie efekt końcowy, nie baliśmy się żadnych rozwiązań. W końcu chodziło o wrażenia, nie tylko odbiorcy, ale nasze również podczas tworzenia. Architektura, zagospodarowanie brzegów rzeki, a raczej jego brak były naszym punktem wyjściowy. Nie chcieliśmy robić typowego projektu, odpowiadać w konkretny sposób. Chcieliśmy jedynie wrażliwie podejść do tematu rzeki i zwrócić uwagę na piękno wyspy i potrzebę jej animacji.



GRUPA 8 (tutorzy: Kato Hiroshi i Tomonori Makita, opiekun: Agnieszka Hałas)
uczestnicy: Yuenfung Cheung, Karolina Studencka, Teodor Michalski, Paulina Staniszewska, Weronika Bogal, Maria Cudecka, Anna Pierańska, Konrad Onderko, Przemysław Smalcerz, Adam Łyko, Agata Matczuk

autorzy tekstu: Agata Matczuk, Konrad Onderko


Praca w naszej grupie nie skupiła się na zaprojektowaniu konkretnych instalacji, małej architektury itp. Staraliśmy się spojrzeć na problem nieprzyjaznej ulicy całościowo. Przeanalizowaliśmy interakcję pieszy-ulica, badając za pomocą ankiet środowiskowych preferencje i potrzeby przechodniów. Kreując nasze pomysły nie ograniczaliśmy się tylko do tych prostych i możliwych w realizacji ale poszliśmy krok dalej i zaproponowaliśmy także kilka awangardowych rozwiązań. Wszystkie koncepcje zagospodarowania przestrzeni przedstawiliśmy na makiecie obejmującej teren od CH Galeria Dominikańska aż po Kino Nowe Horyzonty.



GRUPA 9 (tutor: Daniel Kiss, opiekun: Łukasz Woleński)
uczestnicy i autorzy tekstu: Wojciech Ciepłucha, Nathalie Gozdziak, Marta Kowalczyk, Marta Kiwior, Zofia Piotrowska, Vera Platonava, Sebastian Szymanek, Tomasz Wierzbicki, Joanna Wieczorek, Anna Wieczorkowska, Hanna Yermakova


Nadodrze to miejsce, gdzie Grupa 9 zlokalizowała swoje projekty na warsztatach OSSA Wrocław 2013 pt. Wymiar. Dzielnica ta zachowała się od zniszczeń wojennych - posiada oryginalną strukturę, dla której charakterystyczne są duże kwartały zabudowy. Zauważalna jest obecność wielu obszarów problemowych, zarówno pod względem społecznym i przestrzennym. W ostatnich latach Nadodrze zostało objęte programem rewitalizacji, co spowodowało wzrost zainteresowania ze strony prywatnych inwestorów. Jako że zdecydowana większość terenów należy do miasta, może ono kontrolować proces przemian i zadbać o zbalansowany rozwój dzielnicy.



GRUPA 10 (tutor: Osamu Okamura, opiekun: Justyna Turowska)
uczestnicy i autorzy tekstu: Natalia Biedroń, Maja Cichocka, Żaneta Górska, Nastassia Kazlenok, Katarzyna Klimasz, Jakub Omachel, Anton Petrukhin, Łukasz Pieńczykowski, Magdalena Romanowska, Mariola Szumilas, Magdalena Tarnowska


Głównym założeniem projektu było pokazanie nieznanych części Wrocławia jego mieszkańcom i osobom przyjezdnym. Za cel pracy obrano stworzenie mapy mentalnej z prostymi piktogramami, wskazującymi niewidzialne miasto. Punktem wyjściowym badań było wybranie najbardziej reprezentacyjnych obszarów, nieuwzględnionych w przewodnikach turystycznych. Najważniejszymi metodami badawczymi były: wywiady z mieszkańcami danych obszarów, rozmowy z lokalnymi władzami i specjalistami zajmującymi się kształtowaniem przestrzeni, a także poszukiwania anonimowych wypowiedzi na różnego rodzaju forach i blogach. 


Patron medialny: infoArchitekta.pl