Medialne miasto

Schlierbach/Kraków…Grudzień 2009. Wszędzie pojawiają się znaki, które świadczą o powstaniu medialnego miasta: projekcje zajmujące całą powierzchnię fasad, „urban screens“ i medialne fasady. Postęp techniczny otworzył nowe możliwości, zarówno w dziedzinie architektury, jak i projektowania mediów. Studenci Wyższej Szkoły Technicznej w Stuttgarcie (HfT Stuttgart) poszli tym tropem. Z blacha perforowaną. I z dużym sukcesem.

Fasady medialne są nowatorskimi punktami stycznymi między pomieszczeniami cyfrowymi a architekturą pomieszczeń miejskich. Jeszcze nigdy interfejs między światem materialnym i cyfrowym nie był na tyle dostępny, aby przyciągnąć grupy społeczne, a częściowo nawet ludzi z całego miasta i dostrzec możliwości współdziałania z treścią fasady lub jej kształtowania. W ten sposób tworzy się ogromy potencjał możliwości projektowania oraz oddziaływania, któremu towarzyszą zarówno liczne szanse, jak i duże ryzyko.

Studio „Media i przestrzeń“, działające w ramach studiów magisterskich Wyższej Szkoły Technicznej (HfT) w Stuttgarcie, zajęło się pod kierownictwem Dr. M. Hank Haeuslera tą sytuacją wyjściową, przyjmując za cel poprawienie architektonicznej integracji technologii medialnej z elementami kreowania przestrzeni. Wspaniałe jest to, że to, co miało być zwykłym projektem studenckim, przeobraziło się w spektakularny sukces – łącznie z zaproszeniem na Media Facade Festival w Berlinie!

Inne przedstawione projekty prezentowały już zrealizowane przykłady architektury mediów, ubolewając, że media wyglądają nieco sztucznie, szkoła HfT Stuttgart przygotowała dwa prototypy, za pomocą których studenci podjęli próbę przeciwdziałania temu problemowi: technologie medialne mogą być wykorzystywane, przy optymalnej integracji z powierzchniami architektonicznymi, tylko w razie uzasadnionej potrzeby. Połączenie powierzchni architektonicznej i technologii komunikacyjnej – jak np. diod LED – powoduje, że ta sama powierzchnia wywołuje dwa odmienne wrażenia.

Do aranżacji powierzchni wybrano dwa materiały. Pierwszym jest beton, który zaproponowali studenci Angi Renz i Dominik Kommerell do projektu „Concrete LED Facade“ – drugim blacha perforowana, którą Andrea Fackler, Melek Güler i Ute Schweinle postanowili zastosować w prototypowym projekcie „Lochblech Media Facade“ („Fasada medialna z blachy perforowanej”). W fazie testowej projektu sprawdzono różne rodzaje blachy perforowanej, aby zaprojektować osłonę fasady medialnej. Ustalono, że przestrzeń można zamknąć albo za pomocą powierzchni metalu, albo za pomocą ekranu. 



Przed blachą perforowaną otwierają się tym samym zupełnie nowe możliwości zastosowania, które wykraczają daleko poza klasyczne funkcje podwieszanej fasady! Projekty pokazały, że rozwój elementów konstrukcyjnych jest możliwy w środowisku, w którym pracują studenci. To zasługa architektonicznej integracji technologii medialnych. Oba projekty mogą z powodzeniem wystąpić w roli prawdziwych fasad medialnych, umożliwiając dokonanie wyboru między powierzchnią architektoniczną a powierzchnią komunikacyjną.

Podczas imprezy Media Facade Festival, która odbyła się między 17 a 18 października 2008 roku, przeprowadzono wiele dyskusji na temat rozwoju fasad medialnych. Celem konferencji w Niemieckim Centrum Architektury w Berlinie było podjęcie specyficznych tematów i opracowanie rozwiązań, które zostaną zaakceptowane i stosowane w praktyce przez wszystkie zainteresowane strony. Chodzi przecież współdziałanie na rzecz rozwoju nowego środka masowego przekazu. I tu wkracza do gry również blacha perforowana.