Ogień, woda i sacrum

Share |

Zwycięski projekt Centrum, które ma powstać w Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu przygotowała pracownia Consultor Sp. z o.o. wraz z Pracownią CHILLI Anita Horowska z Tarnowa Podgórnego. Projektanci czerpali swoje inspiracje z natury, historii, a także ochrony zabytków kultury ludowej. W rezultacie powstał projekt trzech obiektów, połączonych ze sobą zielonymi skarpami, wpisującymi budynki w otoczenie lasu i istniejących już zabudowań skansenu.

Lokalizacja części funkcji pod zielonymi tarasami pokrytymi trawą umożliwiła optyczne zmniejszenie widocznej kubatury budynku i dostosowanie jej do rytmu i układu obiektów sąsiadujących. Cały układ zaprojektowano tak, żeby kalenice były ułożone pod kątem prostym do drogi dojazdowej i nieznacznie obrócone względem istniejących tu już obiektów. Dzięki temu zabiegowi od strony dojścia do budynku powstało delikatne domknięcie urbanistyczne całego układu przestrzennego tej części skansenu. Utworzone w ten sposób forum ma być synonimem podwórza domostwa i wiejskiego placu, na którym koncentruje się życie ludzi. Zarówno na dziedzińcu, jak i od strony wschodniej projektowanego zespołu pozostawiono klin zieleni. Posadzka została zaprojektowana jako połączenie płyt, kostki granitowej i trawy, co ma dać efekt lekkości i przenikania zieleni, a jednocześnie dawać możliwość intensywnego eksploatowania, m.in. w czasie parkowania w tym miejscu samochodów.

Wszystkie trzy budynki zaprojektowano w identycznej formie, wykorzystując na każdym z nich inny materiał wykończeniowy: drewno, łupek kamienny zamiast gontu i cegłę – wszystkie występują zresztą zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz istniejących już obiektów sąsiadujących. Materiały użyte na ścianach zostały powtórzone na elementach pokrycia dachu.

Ogień
Główny budynek projektowanego zespołu został zakomponowany wokół dwóch miejsc ognia, czyli kominków będących synonimem domowego ciepła i gościnności. Kominki miały być silnym akcentem przestrzennym i znaczeniowym, a sam budynek sercem całego zespołu. Wyróżniają go przeszklone dwie ściany-elewacje otwierające się zapraszająco na przestrzeń i przybywających gości. Użyte do ich budowy materiały, silnie obecne w historii pierwszych domostw, są uzupełnieniem i wzbogaceniem skromnej przestrzeni wnętrza. Na parterze w przestrzeni wejścia zlokalizowano centralnie na linii dwóch kominków główną, wielostanowiskową recepcję. To miejsce z którego rozchodzą się najważniejsze ciągi komunikacyjne do części hotelowo-basenowej, rekreacyjnej (znajdującej się w podziemiu obiektu) i do budynku Sacrum-Sali Widowiskowej. Recepcja usytuowana na osi komunikacyjnej pełni funkcję kontrolną dla całego zespołu. W strefie holu zaprojektowano też pomieszczenia zaplecza recepcji, depozyt, szatnie, bagażownie, sklepiki i inne. Od strony lasu zaprojektowano ogród zimowy, który jest pomieszczeniem buforowym zapewniającym budynkowi lepszą ochronę cieplną.

Woda
Tę część zespołu zlokalizowano w budynku sąsiadującym z głównym od strony zachodniej – jest z nim połączona szerokim korytarzem pod jedną z zielonych skarp. Znajdzie się tutaj kompleks basenów, saun i gabinetów SPA, umieszczonych na antresoli pływalni, a także hotel, który będzie w stanie pomieścić łącznie 206 osób. Takie zgrupowanie funkcji umożliwia gościom hotelowym łatwy i szybki dostęp do wybranej usługi. W parterze obiektu, w części przy forum znajduje się restauracja, dzięki osobnemu wejściu dostępna również dla gości z zewnątrz. Cała przestrzeń „wody” otwiera się dwoma szklanymi ścianami na las i otoczenie. Otwarcie od strony zachodniej umożliwia dobre doświetlenie tej strefy. Skojarzenia są tutaj przejrzyste – lady barowe i recepcyjne zaprojektowano ze szkła, po ścianach na spływać woda.

Sacrum – piękno
W tej części zespołu usytuowano salę widowiskową, do której wejście możliwe jest zarówno przez główny hol, jak również z forum, przez własne foyer sali. Wejście do niej zaprojektowano na poziomie terenu, natomiast sama scena i dolne rzędy zostały delikatnie obniżone. Takie rozwiązanie pozwala na wygodną komunikację na sali, zapewnienie dostępu do niej osobom niepełnosprawnym, ale przede wszystkim sprostanie wymogom stworzenia tam odpowiednich warunków akustycznych, co w przypadku tego typu obiektów, jest zagadnieniem kluczowym. Na ścianach, podobnie jak na elewacjach, zastosowano cegłę – materiał, który doskonale się sprawdza właśnie w procesie kształtowania akustyki. Czas pogłosu sali będzie regulowany opuszczanymi zasłonami pochłaniającymi dźwięk np. z tkaniny NOMEX. Tył estrady ma możliwość otwarcia widoku na las. Na czas koncertu możliwe jest jego zamknięcie ścianą akustyczną. Widownia na poziomie podstawowym pomieści 303 osoby. Na balkonie zmieści się kolejnych 115.

Z myślą o niepełnosprawnych
Chociaż we współczesnej architekturze ta kwestia powinna być oczywistością, nadal dość często jest marginalizowana. W przypadku Centrum Kulturalno-Rekreacyjnego w Sierpcu tak się na szczęście nie stało. Cały budynek został zaprojektowany w taki sposób, aby umożliwić swobodne poruszanie się po nim osoby niepełnosprawnej. Przyziemie nie posiada żadnych barier architektonicznych w postaci schodków, czy zmiany poziomów. Osoba niepełnosprawna bez żadnych utrudnień zajmie miejsce na sali widowiskowej lub wystąpi na scenie jako artysta. Projektowany basen posiada szatnie i przebieralnie dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, co nawet w tej chwili nie jest częste. Osoba niepełnosprawna za pomocą wind bezkolizyjnie dociera do strefy hotelowej. Możliwe jest zaadaptowanie w dowolnym miejscu dowolnej ilości pokoi na pokoje dla osób niepełnosprawnych. Również strefa rekreacji i sali wielofunkcyjnej jest przystosowana do ich potrzeb.

Źródło: www.kompasinwestycji.pl