Tenis na dachu? tak, tylko w FALA PARK

Autorzy: PL.architekci
Architekci: Bartłomiej Bajon, Katarzyna Cynka - Bajon, Marcin Kozierowski

Nagrody i wyróżnienia:

Finalista konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE pod patronatem prezydenta Polski oraz Stowarzyszenia Architektów RP na najlepszy budynek wzniesiony w Polsce w latach 2000 - 2012

6 miejsce w plebiscycie czytelników wortalu BRYŁA.PL na najlepszy budynek w Polsce zrealizowany w 2012

Nominacja SARP Poznań do II edycji Nagrody Architektonicznej POLITYKI


Budynek znajduje się w małym mieście - Wolsztynie - (znanym na świecie z jedynej czynnej w parowozowni) w samym centrum miasta, 300m od starego rynku, nad brzegiem jeziora oraz w sąsiedztwie zabytkowego parku. Mimo, że to środek miasta - to wcześniej ten teren był zabudowany budynkami poprzemysłowymi i gospodarczymi.


Fala Park to rodzinne centrum sportów i rekreacji. Ze względu na wielkość miasta oraz rentowność inwestycji założeniem inwestorów było stworzenie obiektu dla szerokiego grona odbiorców w różnym wieku (począwszy od dzieci a skończywszy na seniorach). Znajdują się tu: 4 tory bowlingowe, 2 sale do squasha, ściana wspinaczkowa, siłownia, sala spinning, sala fitness, kraina zabawy dla dzieci, mini golf, wypożyczalnia rowerów, segweyów, rowerów wodnych... oraz prawdopodobnie jedyny w Polsce kort tenisowy na dachu budynku z widokiem na miasto i jezioro. Całość uzupełniona jest funkcją gastronomiczną.


Kształt budynku wynika z wielkości działki oraz z funkcji budynku jakie się w nim znajdują. Normowe wymiary kortu tenisowego, sal do squasha oraz torów bowlingowych narzuciły gabaryty obiektu. Jeśli chodzi o architekturę to zależało nam przede wszystkim na maksymalnym wykorzystaniu atutów lokalizacji poprzez otwarcie obiektu widokowo na otoczenie. Wszystkie pomieszczenia, które wymagają światła dziennego skierowane są w stronę jeziora. Zewnętrzne okiennice wypełnione siatką ciągniono - gietą służą nie tylko ograniczeniu nagrzewania się budynku, ale także rozdrabniają i dodają dynamizmu elewacji. W połączniu z pasami sufitu podowieszanego, liniowym ułożeniem lamp - wyraźnie skupiają i ukierunkowują wzrok w stronę jeziora. W dzień budynek bardzo mocno wtapia się w krajobraz - monochromatyczne kolory oraz ażurowość zewnętrznej konstrukcji sprawiają, że budynek staje się bardzo lekki i nie konkuruje z krajobrazem. Z kolei im ciemniej na dworze tym mocniej stają się widoczne intensywne kolory wnętrza - budynek ożywa i staje się silnym akcentem w ciemnej przestrzeni.


Chociaż początkowo inwestor chciał budynek ogrodzić, przekonaliśmy go, że stworzenie czytelnych barier fizycznych spowoduje niechęć do korzystania z obiektu. Ostatecznie jest on otwarty i dostępny. Ze względu na bliskość jeziora położenie Fala Parku jest atrakcyjne krajobrazowo. Z kortu tenisowego na dachu roztacza się z jednej strony widok na jezioro, a z drugiej na dachy budynków miasta i wieże kościołów. Wolsztyn ma dobrą urbanistykę, zwartą - "czuć miasto". Jednak zdecydowana większość nowych budynków projektowana jest w historyzującym charakterze; te obiekty są zachowawcze i utrzymane w konwencji, która nie wnosi wartości dodanej. Chcieliśmy pokazać, że w starą tkankę można z powodzeniem wkomponować coś nowoczesnego i tanimi środkami uzyskać ciekawy efekt. W pewien sposób zależało nam więc na edukacji artystycznej i estetycznej mieszkańców. Chcieliśmy zaprojektować dla nich "nowoczesny budynek", a zarazem atrakcyjną przestrzeń publiczną.


Jeśli chodzi o wnętrza, to szukaliśmy myśli przewodniej i pomysłów na to, aby wnętrza nie wyglądały standardowo, pamiętając jednocześnie o tym, że powinny to być tanie rozwiązania (budżet na ten obiekt był naprawdę bardzo mały). Ze względu, że obiekt ma być przeznaczony dla osób w rożnym wieku chcieliśmy, aby nowoczesność nie była minimalistyczna, zimna i sterylna. Zadbaliśmy więc o elementy aranżacji "ocieplające" klimat obiektu. Żywe kolory podkreślają dynamizm, kolor czarny ściany dla równowagi zestawiliśmy z soczyście żółtym kolorem poliuretanowych posadzek. W salach sportowych zastosowano podłogę z przemysłowej mozaiki dębowej, również niektóre meble zostały wykonane z dębu.


Budynek jest otwarty wewnętrznie, funkcje się przeplatają i są mocno uwidocznione. Zależało nam, żeby z każdej przestrzeni komunikacyjnej był wgląd na wszystko co się dzieje w budynku. Elementem krystalizującym przestrzeń i stanowiącym centrum budynku (serce) jest zielona ściana wspinaczkowa. To rozwiązanie bardzo silnie porządkuje całą przestrzeń, jest trzonem komunikacyjnym i wizualnym obiektu. Jest nie tylko widoczna z wnętrza ale i także z zewnątrz. Ścianka ma strukturę bryłowatą, powyginaną, a jej elementy "wchodzą" na inne, np. na schody, które również złożone są z wielu form. Stoliki mają formę głazów, jak gdyby oderwanych od ściany wspinaczkowej. Wszystko przeplata się ostatecznie w jeden motyw połamanej skały i przejawia w wielu